اسپیسر پلاستیکی قطعهای است که در بتنریزی برای ایجاد فاصله بین میلگردها و قالب یا سایر سطوح استفاده میشود. این کار به منظور تامین پوشش بتنی مناسب روی میلگردها انجام میشود که برای حفاظت از آنها در برابر خوردگی و افزایش دوام سازه ضروری است.
جنس: اسپیسرهای پلاستیکی معمولاً از جنس پلیپروپیلن (PP) یا پلیاتیلن (PE) ساخته میشوند. گاهی اوقات نیز از پلاستیکهای دیگری مانند پی وی سی (PVC) یا نایلون نیز استفاده میشود، اما PP و PE رایجترین مواد هستند.
اندازه: اسپیسرهای پلاستیکی از نظر اندازه، تنوع زیادی دارند تا بتوانند نیازهای مختلف پروژههای ساختمانی را برآورده کنند. اندازه اسپیسرها معمولاً بر اساس “پوشش بتنی” مورد نیاز تعیین میشود. پوشش بتنی، ضخامت لایه بتنی است که روی میلگردها قرار میگیرد و از آنها در برابر خوردگی محافظت میکند.
مقاومت: اسپیسرهای پلاستیکی مقاومت های مختلفی دارند که به نوع پلاستیک، ضخامت و شکل اسپیسر بستگی دارد. هیچ مقاومت واحدی برای تمام اسپیسرهای پلاستیکی وجود ندارد.
برای ارزیابی مقاومت اسپیسرهای پلاستیکی، باید به موارد زیر توجه کرد:
مقاومت شیمیایی: اسپیسرهای پلاستیکی در بتن، مقاومت شیمیایی متفاوتی دارند که به نوع پلاستیک و محیط بتن بستگی دارد. به طور کلی، اسپیسرهای پلاستیکی در بتن با مقاومت شیمیایی بالا طراحی نمی شوند. هدف اصلی آنها حفظ فاصله بین اجزا در بتن است، نه مقاومت در برابر خوردگی شیمیایی قوی.
عواملی که بر مقاومت شیمیایی اسپیسرهای پلاستیکی در بتن تاثیر می گذارند عبارتند از:
مقاومت حرارتی: اسپیسرهای پلاستیکی در بتن، مقاومت حرارتی محدودی دارند. این مقاومت به نوع پلاستیک و دمای مورد نظر بستگی دارد.
اسپیسرهای پلاستیکی به طور مستقیم با بتن برهمکنش ندارند، اما نقش مهمی در کیفیت بتنریزی و دوام سازه دارند. این قطعات با ایجاد فاصله مناسب بین میلگردها و قالب، امکان نفوذ بتن به تمام نقاط را فراهم میکنند و از ایجاد حفرههای هوا و ضعف در بتن جلوگیری میکنند.
اسپیسرهای پلاستیکی را میتوان بر اساس عوامل مختلفی طبقه بندی کرد: